Txantxangorri batek bezala, amatxo, kantatu nahiko nizuke
goxo-goxo eskatu gabe eman dizkidazun muxuen truke.
Betazalak irekitzerako hatzetik laztanduz mantso-mantso;
Goizero etortzen zarenean ta barre egiten didazunean ze guapa egoten zaren, amatxo!
Gauez ez badago izarrik ta banago itzarrik
zurekin ez dut izaten inoiz ametsgaitzen beldurrik
Ez da oso garestia, baina udako marrubi gorriak adina
maite dugu, amatxo, zuri darizun usaina.
Edonora joango nintzake oinez, hegaz, zaldiz zein bizikletaz
behar ditudan bide guztien mapa baitago zure eskuetan,
Haserretzen zintudanean trumoi aurpegia jartzen didazu
baina lainoa joaten bada berriro barrezka hasten zara eta magia egiten duzu.
Kapa gorriaren ordez daukazu amantala
baina nik ikusten zaitut heroi bat bazina bezala.
Muxuz bete-beterik kolkoa ta irribarre bihurtuz malkoa,
nagusitzean izan nahi dut zu bezalakoa.
Batzuetan ukitzen dut goitik behera irrikaz zure sabela
ta hunkitzen naiz pentsatzean neu ere bertatik etorri naizela.
Zu zarenez nire ilargi betea eta ni zure iratxo, s
ekretutxo bat esan nahi dizut bihotzean gorde dezazun zuk:
Zenbat MAITE ZAITUDAN AMATXO!
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina
Iruzkina gehitu / Añade un comentario